Neftî, mor, lâcivert bir deniz gibi,
Uzun bir sükûnun sessizliðinde,
Acý bir kampana vuruþu gibi,
Aksetti akþamýn ýssýzlýðýnda...
Gözlerimde, yine dalgalar coþtu,
Saatlerce vurdu... Vurdu, hep vurdu,
Þu kýrýk kalbimin sâhillerinde,
Ýçimde çalkanan fýrtýna durdu...
Gidiþin vardý ya, dönüp arkaný,
Kanadý içimde içli bir þarký,
Daldý da gözlerim, yaþ doldu birden,
Dilim sustu, baðrým seslendi durdu...
Kayboldun gitgide yolun ucunda,
Uðurladý seni yaþlý gözlerim,
Görüyorken henüz sýzladý içim,
O içten bakýþý nasýl özlerim...
Koþmak istiyorken bir çocuk gibi,
Ardýndan, ah, ama koymaz hislerim,
Bir þarký olursun dudaklarýmda,
Gözlerimde uçar, sarar sis’lerim...
Okþayýp baþýmý, nasihat eder,
Seslenir içimden, konuþur gibi
Teselli veren ses, sanki þöyle der:
’Hem onu, kendini etmesen heder...’
Düþer yanaðýma, yaþ olup özlem,
Uzanan ellerim düþer yanýma.
Koþar gibi, hýzla yürür giderim,
Hasret, ýlýk ýlýk dolar kanýma...
Yürürüm sessizce, uzarken yollar,
Gözümde hayâlin gülümser bana.
Artýk yapayalnýz o yetim kollar,
Aðlamak isterim, ah, kana kana...
O gözler ki yakar, içten bakarken,
Neler neler söyler, ah, geceleri...
O gözler ki, kalbe, coþup akarken,
O gözler ki, hazan bilmeceleri...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.