EVVELİ ÖFKE...

Sürülmüþ namlu ucuna,
Yiðitlik belalýsý olan,
Gözü kör bedelinde, bir mermi

Belki de…
Dara inat, geniþ tutmaz hedefi,
Soluk soluðu iteklediði,
Kalbe yakýn bir yer burasý.

Cinnet geçiren akýl fukarasýný,
Kim bilebilir?
Yürek pintiliðinde, cahilliðin evveli varken.

Ayýk deðil, sanki kâinat,
Kan kokusu asfalta mayalanýrken.
Dünden kalan yaþamýn sýradanlýðý,
Geçti soðuk bedenin üstünden.

Mantýk devre dýþý, bir düþüncenin kýyýsýnda
Yýrtýk öfke dalgalarýnda
Eziklik kavuþturmuþ, piþmanlýkla ellerini.
Suçlu ben deðilim ki…


Suçun kýrbacý yürek zarýna vurulunca iþte o zaman anlarsýn yaptýðýn hatayý….

Sosyal Medyada Paylaşın: