Lodosa tutulmuþ palamuttum. Eðretiydim denizde karaya vurdum. Yaþamýn sonu mu bu? Belki de baþýydý karaya vuruþum Yaþamý sil baþtan kurmaya durmuþtum. Avrupa Birliðine “entegre” olmuþtum. .
Gerçi lodostan kurtulmuþtum, Lodosu aratan bir poyraza tutulmuþtum. Umurumda deðildi, tabulardan kurtulmuþtum. Seviniyordum. Alt kimliðimi de bulmuþtum. Bakamadým ardýma. Denizi unutmuþtum. Aklýmla gönlümün buluþtuðu yeri mi bulmuþtum?
Aðzým açýktý. Zor nefes alýyordum. Eðreti bile deðildim; bir baþkaydý bu diyar. Demokrasi için deðersizleþtirilmiþti milyonlar. Öldürülerek özgürleþtiriliyordu insanlar
Zar zor dikildim. Ayaða kalktým Bir martý beni kapacak sandým. Bir araba geçti üstümden Asfalta yapýþtým kaldým. Toz toprak içindeydi üstüm baþým. Yara bereydi her yaným. Umurumda deðildi baskýdan kurtulmuþtum. Özgürlükle demokrasinin kesiþtiði yeri bulmuþtum.
Son kez döndüm arkama. Ben ne yapmýþtým? Kýyýya vuruyordu dalgalar. Rüzgârýn savurduðu damlalar, Islak tuz kokusu, özgür martýlar, Yosunlar ve onurlu bir yaþam; Hepsi geride kalmýþtý..
Zor attým kendimi karþý kaldýrýma. Bir otobüsün rüzgârý yüzümü yaladý. Bir kedi, bir sokaktan çýktý. Beni yakaladý. Bir süre gittim kedinin aðzýnda. Bir arabanýn altýnda kalýyordu kedi. Ayaðýna dolaþtým. Beni býraktý, kaçtý.
Upuzun yatýyordum bilmediðim bir sokakta Özgür müydüm alabildiðine? Biri üstüme bastý, o da düþtü. Özgürlük sandýðým kara bir düþtü. Düþenin üstüne basýlan bu yerde Ýnsanca bir þey aradým; ama nerde…
Dudaðýmý ýsýrdým. Acýyla güldüm.
Lodosa tutulmuþ, benliðimi unutmuþtum. Parlak ýþýða dönüp, karaya vurmuþtum. Özgürdüm. Alt kimliðimi bulmuþtum. Lodostan kurtulmuþ, poyraza tutulmuþtum.
Tersyüz edip gerçeði, tarihimi silmiþtim. Onurumu yok etmeyi çaðdaþlýk bilmiþtim.
Atam denizde dirilmiþti, Ben çamurda boðuldum. Ender Erdemil. Sosyal Medyada Paylaşın:
endererdemil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.