Hüzün sinemin ahı, ruhumun hicran sevdası!

Suskun ve sakin bir þekilde
Billür baðlarýnýn ibret sunan sokaklarýnda ilerliyorum
O kadar asude ve berrakki kuþ sesleri ve sincap oynaþmalarý dikkatimi çekiyor
Kimseler yok, sanki terkedilmiþ koylardan birisi, keþfe aç halet-i ruhiyesi birþeyler söylüyor, gönül dilinden zihnime zerkediyor

Her ne hikmetse böylesi mekanlar beni celbediyor
Alýp en bakir hislerimin dile geldiði suhuleti vadediyor, sürur veriyor
Mazi ve ati serencamýndan, gönülde ukteleþen sýzýdan, gama iten yadýndan vazgeçmiyor
Onca yaþanmýþlýðýn sayfalarýný yeniden yaþatýyor ve sessizce hesabaný hatýrlatýp, mizanýn ulviyetini ruhumda hissettiriyor

Baðlar ne kadar bakýmlý, göçmeler adýna
Üçaylýkta olsa mekan deðiþtirmek, toprakla bütünleþmek, öz namýna
Ahirin halinde can bulmak, faniliðin esaretinden kurtulmak için düþlerin fikriyata galebe çaldýðý devran
Ýnsan nam salmak için, dünyayý içinde yaþatmamalý, varlýk için kimliðinden ve imanýndan ödün vermeden geleceðin hesabýyla yol almaya adanmalý

Susadýðýmý hissediyorum ve etrafa bakýnýyorum
Bir yudum su için acabalarýn týnýsýyla, yol, yordam bilenlerin hatýrasýyla k karþýlaþýyorum
Kendi halinde ve sessizlik içinde ince bir çizgiyle akan hayret çeþmesini farkediyorum ve etkileniyorum
Hazan ve hüzün bað kültürüyle ziyadesiyle anlamlýdýr, göçüp gidenler adýna ne acýdýr, hatýrat olarak ne kaldýysa gönülde hicran içinde yaþanmaktadýr

Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: