Sabreyle deli gönül, birgün açar da güller,
Kurumuþ gönülleri, sarar, gülistân eyler.
Bu çýlgýn aþký sarýp, örter eflâtun tüller,
Seven güzel ellerden sunulur yine meyler...
O beyaz gül kýzarýr, takar saçýna allar,
Efsûnlu bir naðmede, savrulur yine þallar.
Açýlýr evren gibi, sarar, kucaklar kollar,
Saklar gül sînesinde, sever, ne güzel eyler...
Bilir ki ondan baþka, yoktur seven kimsesi,
Hayâlinde saklýdýr, o sýcacýk bûsesi,
Duyulur uzaklardan sevdâlý, içli sesi,
Rûhunda inler durur, hicraný üfler neyler...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.