Yýldýz yýldýz gecelerimde parlarken. Aþkla alev alev bedenimi yakarken. Umutla mutlulukla bu aþka bakarken. Ne vardý yalnýzlýða mahkum edecek.
Her zerrem santimim sen olmuþken. Umutsuz kalbim senle aþký bulmuþken. O gözlerindeki nur denizinde yüzmüþken. Ne vardý yalnýzlýða mahkum edecek.
Býraktým artýk aþka þiirlerini yazmayý. Acýlar içinde sefilice bir köþede kalmayý. Sen çok gördün canýmýn içi bende kalmayý. Ne vardý yalnýzlýða mahkum edecek.
Þimdi tebessüm eden o yüzümde acýlar var. Yaþadýðým dünya da bana kalan aþkýmdýr kar. Ahrette bunlarýn hesabýný soracaðým sana yar. Ne vardý yalnýzlýða mahkum edecek.
Her sözüm her kelimem acýdýr okuyana. Kinim öfkem asla olmaz beni tanýyana. Þiirlerimin son heceleri güftesi bir sana. Sende son ricam bir daha dönme bana...
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.