Bre İstanbul!

Ey Ýstanbul! Ben ki burçlarýna hilâli diktim,
Uðruna civan mert yiðitlerimle kanlar döktüm,
Senin yollarýna bin bir renkten çiçekler ektim,
Bre Ýstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.

Ol hasret-i aþkýnla yandým yandým da kavruldum,
Gazadan gazaya cepheden cepheye savruldum,
Yýllar yýlý nar-ý ateþ-i aþkýnla yoðruldum,
Bre Ýstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.

Bilirim yýllar yýlý hasretle beni bekledin,
Muratla güne gün, aya ay, yýla yýl ekledin,
Yüreðinde sevda sevda cehennemleri sakladýn,
Bre Ýstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.

Nice nice serdarlar sevdanla yandý tutuþtu,
Alperenler, bahadýrlar senin için vuruþtu,
Ol bezm-i yarenler Eyyüp Sultan ile buluþtu,
Bre Ýstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.

AhÝstanbul! sen yok musun, yoksa sen hiç yok musun?
Yoksa koskoca Fatih-i Ýstanbul’a çok musun?
Yoksa sen ehl-i cehle Hakký Huda’dan hak mýsýn?
Bre Ýstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.

Göklerde yankýlandý Ezan-ý Muhammediye
Gözlerimizden kalktý perde uzandýk Kabe’ye
Biz kapandýk Ayasofya’da seninle secdeye,
Bre Ýstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.

Þükür kavuþtum sana, sen de kavuþtun ya bana,
Ben ki seninle hükmettim tüm çaðlar-ý cihana,
Selam olsun hocam Yesevi, dedem Oðuz hana,
Bre Ýstanbul! Hünkâr-ý Fatih benim, ben Fatihim.

Bilal Özcan


Sosyal Medyada Paylaşın: