YOLUN AÇIK OLSUN

Sen gittin ya, buralardan,
Rüzgar hiç böylesine esmemiþti.
Yaðmur, kudurmuþçasýna,
Hiç böylesine kendinden geçmemiþti.
Gidiþine üzülen bir tek ben deðilim,
Ýþte rüzgar, iþte yaðmur,
Dönüþün olacak mý bilmem,
Hepimiz böylesine maðdur.
Yoksa yanlýþ mý ifade ettim,
O rüzgar,
Benim yüreðimden mi esti?
O yaðmur,
Duygularýmdan mý koptu da,
Damla damla kendinden geçti.
Ama bir gerçek var ki,
Bir tanem,
Dönmeyi düþünmezsen eðer,
Yüreðimde ki rüzgar esmeyecek
Kalbimden tek damla yaðmur düþmeyecek,
Belki de hiç bir zaman sevmeyecek.

Çok uzun yýllar sonra,
Yaðmurun uðramadýðý,
Çürümüþ topraklarda mezarýmý bulacaksýn.
Ve piþmanlýkla neden böyle oldu; diye soracaksýn.

Þimdi sonsuza kadar git,
Ve bende ki varlýðýnla ebediyen bit.

Yolun açýk olsun.

Ýsmet CAN
Sosyal Medyada Paylaşın: