yüreðime yaðmurlar yaðdý. iliklerine kadar ýslandý hayallerim saatlerin elinden kum misali kayýp gitti gençliðim. eski heyecanlarým öldü. eski umutlarým öldü. zehirli ve karanlýk geceler sardý duygularýmý, usulca söktüler sýcak bakýþlarýmý.
ve yalnýzlýðýn gürültüsü duyuluyor...
oyun oynar gibi oynamýþ benimle zaman. hep bir mutluluðun peþinden koþtum, dermaným kesildi, yetiþemedim! sanki öksüzdüm, sanki yetim.
ah duvarlar... neden böyle üstüme gelip duruyorsunuz? neden beni geçmiþe gömüyorsunuz? ben þarkýlara küsmüþken, neden barýþtýrmaya çalýþýyorsunuz? neden beni bana býrakmýyorsunuz? suskunluðum çok mu aðýr geldi ki size, böyle amansýzca yüreðimde bir haykýrýþ arýyorsunuz? umutlarým yok olmuþken yaþanmýþlarýn dalgasýnda, siz neden varmýþ gibi önüme seriyorsunuz? ben aklýmýn dengesini korumaya çalýþýrken, siz neden çýlgýnlýðýn eþiðine getiriyorsunuz?