SENSİZLİK BOZGUNU

yeþilin intihar ettiði bir sarýdan bakýyorum
sensizlik denizinde bir karabataðým
senden öte ne varsa bende yýkýp yakýyorum
yokluðundur yastýðým, hasretindir yataðým

ýrmak boylarýnda selviyim dalýmý suya verdim
zerremde kýyametler kopar nerden bileceksin
bakarsen oldum, bakýþlarýmý aþk denilen pusuya verdim
anlamadým kaç milyar kýyamet sonra geleceksin

girift bir yalanmýþ zaman, sensiz yokum sanki içinde
ne ayna susar, ne gölgem ben sensizlikte hiçmiþim
sensizlik bozgununda titrerim, arama baþka nedende
ruhumun vahasýz çöllerinde, hayalini içmiþim

tel tel çözülür hasretin her gece ellerime
ne beceriksiz kör bir bahçivaným
hazan el sürerken senden kalan güllerime
rüzgar kokunu çalmýþ, sen kokuyor dört bir yaným

hangi kente varsam benden önce gitmiþ olur sensizlik
açar kapýmý, örter penceremi, uzanýr yataðýma
çýldýrtýr beni yokluðundan doðan bu kör sessizlik
bana susuþlarýn çýðlýk çýðlýða gömülür bataðýma

ALÝ RIFAT ARKU
28/03/2013
ÝSTANBUL




Sosyal Medyada Paylaşın: