Çaðlayan ýrmak gibi zaman akmakta,
Gündüz aydýndýk ta gece yýldýz þavkta,
Ateþ böceði gibi gönül ortada dolaþmakta,
Sen yoksun günler geçiyor, yol bakmakta.
Herkes yükünü yüklenmiþ yoluna gidiyor,
Ýçimde sensizlik ateþi yanýp tutuþuyor,
Yollarýný gözlemekten gözümün feri bitiyor.
Sen yoksun, gönlüm hayalinle dolaþýyor,
Bir görünüp kayboluyorsun gözümden,
Bir þeyleri koparýp götürürsün özümden,
Anlatmak istesem anlaþýlmaz sözümden,
Sen yoksun, özlemin eksik deðil gönlümden,
Rüzgârlara sorsam kokunu getirmez bana,
Ýsmin dilimde, senden baþkasý þifa olmaz bana,
Aklýmdan hiç çýkmasýn gittiðinden bu yana,
Sen yoksun, yokluðun acý veriyor yaþayana,
Gittiðinde bu yana bahçedeki çiçekler açtý,
Sümbüller laleler kokularýný etrafa saçtý,
Yokluðunla benim gönlüm benle savaþ açtý,
Sen yoksun, yaþadýðým hayatýn tadý kaçtý..
Yokluðunda bahçedeki laleler boyun büktü,
Kenarda açan zambaklar açmadý küstü,
Yokluðunla talan olan kalbime ateþ düþtü,
Sen yoksun, yokluðunda payýma çile düþtü..
Senin hasretinle soluk alýp yaþýyorum,
Seni düþündüðüm o zaman var oluyorum,
Sen olmayýnca ben bir þey yapamýyorum,
Sen yoksun, ben senin hasretinle yaþýyorum.
Bu gönül, öz çiçeðinden olmuþ yoksun.
Nereye baksam göremiyorum sen yoksun…
Kaybolmadýn yerin kalbimin ortasý olsun,
Sen yoksun, bekletiyorsun sen gelmiyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.