susmak getirdim sana hýnçla
týpký koyu keskin gözlerin
dualanmýþ neþeler biriktirdim avuçlarýmda
gözleri açýk pembe bebekler
bâri aynalara sayýkla diye
kýrýk ezgili buselerle abiye menekþeler
sana susmak getirdim kadýn
sessizliðim bile sana benzesin diye!
þövalye ruhu getirdim sana
dudaklarý tozlu elleri kan
gözlerinde þarap rengi buhur
göðün az kullanýlmýþ usâresi
o camgöbeði rengi oyuncaklarýný
aþk getirdim sana kadýn aþk
deniz topladým avuçlarýmla
yazdým adýný g e l e c e ð e
ütüledim astým alnýmdaki kýrýk faylarý dudaklarýnla hecelerime
ürkütmesin seni bu Anzavur nâralar
uçuklarken mihaniki eþgâlin hayâlimde
ardýmda bir kara saban
aklýmda o tükenmez karabasan
sürerim gözlerini taze ekmeðe sürer gibi
ürkütmesin seni bu bakýþlar
Âdem, adam olursa üzer mi sevdiðini
söyle
çekip almasýnlar dilimden o sahih tümceyi
emri hakk çalmadan kapýyý anlatamazsam derdimi
bilsin cümle âlem
öðrensin bu fakir dilini
hangi ustura alýrsa eline
hangi rüzgâr bilirse adresi
bak bölüyorum iþte
hecelediðin o tek hücreli cümleyi
../..
umut; çiçek açmýþ çocuktur sevgili
’’hayat dediðin sevdanýn yanýnda nedir ki’’
savruluyorum etrafa d e m i r gibi
bu korkutmasýn seni yaban çiçeði
sevmek inadýnýn irâdýdýr sabýr
sen orman ol aðaca, yeter ki kucak
benimkisi serabý þarapla yýkama sarhoþluðu
-senfonisi-
-fobisi-
beklerim ben
baharda çoðalan ýrmak gibi
yeter ki ses ver sen
alýrým sýrtýma kýþý, suratýma kederi
korkma sessiz harflerden olur mu
aþk ehlinin mavzeri, vurmaz hiç bir çiçeði
öperim
o þarapnelleri, þarapla yýkayan elleri!..
TopraðýnSesi
.