Umarsýz! Saçlarýma düþen tohumlar arsýz Yüreðime deðmesin istedim elleri Þöyle göz ucuyla sevmek/ Yenilmek yoktu eskiden Kuru bir söze içlenmek Solak geçmiþlerin izi Kimseyi karalamadan Aralamaktý amaç Hayat perdesini Kimsesiz ve Üryan…
Bilsem/ki; Çürük bir geçmiþin haltýný Söz uçlarýyla silmekti mahpus Kuru rüzgarlarý emziren anne gibi Saçlarýna yýldýz dökmekti en sevgisiz çaðda Oðul ve kýza kesmiþ ülkenin cendere sokaklarýnda
Bu yelesi kurþun atlar Özgürlük ve vicdanýn üstünde Uzak asyadan yekinen halimedir Fatmadýr namlunun ucunda iki çakýr göz Aç bebelerin suya aþa orucudur bu daðlar Kýl çuvaldan yazgýdýr ayþenin niþaný Çarýklarý yalayan ihanet tuzu Dökülür elbet þakaklardan
Sevmek; Kimine ý lýve you Kimine de bedeldir Ödemesi zaman alan Ýhanet kuyularýnda Bir parça et koparmaktýr Ýncecik fidanlardan…
Gönülden kayan Tura yýldýzýdýr Ay öksüz ve çolak Gün ertelere sýðýnmýþ Suçu gizliyor koyaklar Keþif lambalarý kapalý Kýzýla boyalý salýncak Ýpin kaç metresi ölüm Uzarken maziye…
Gidiyorum; Mabedimi yalayan Ýzbe yollara/
Eþkýya tenime iþleyen rüzgar Avuçlarýma kýzýl karanfil der Gökkuþaðý renklerinden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.