O kalbindekini seviyordu
Baþka bir derde
Baþka bir belaya uðramak istemiyordu
Aþk zaten en büyük yüküydü bu dünyada
O canýna usulca merhaba diyene gönlünü kaptýrmýþtý
Gözleri baþka
Sözleri ayrý bir þiirdi
Karþýnda durduðunda nehirdi bakýþlarý
Öyle masum
Ve öyle berrak iþlenirdi içine
O gece gündüz býkmadan
Sabah akþam çemberini iþgal edene
Evet demiþti
Ona karþý hayýrý
Ona karþý yok cümlesi yoktu
Yurdunda mesken tutmak çoktu
Ve sevdiðiyle zaman geçirmek
Bülbülüm dediðiyle gül kalmak
Onunla hayata omuz vermek
Onunla yaþamak
Onunla her þartta yaþlanmak tek arzusuydu