GİDİYORUM SONSUZLUĞUN UÇ NOKTASINA!..
direniş
GİDİYORUM SONSUZLUĞUN UÇ NOKTASINA!..
gitmek istiyorum sonsuzluðun en uç noktasýna
býrakýyorum hayatýn tadýný
her yer kan, vahþet, solan yürekler
söyleyin nasýl bir yaþamdýr bu
kusmuklar içinde kalmýþ insanlýk
yüzümün çehresini sarmýþ zebaniler
katransý bakýþlar delip geçiyor asil yüreðimi
yaþam bitmiþ, huzursuzum, gülümseyemiyorum!..
el uzattýðým insanlar yýlký atlarýna binip gittiler
dönüp arkalarýna bakmadan uçtular
ben yalnýzlýðýmla kala kalmýþým
ayazlar ortasýnda cehennemi yaþarým
sert rüzgarlar vurdukça vuruyor vicdansýz
hani nerde bahar, nerde çiçekler
doðranýp gitmiþ güzelimsi menekþeler
kýyamet var, selamýzý okuyacak müezzinler nerede?!
yürekteki aþka pranga vurmuþ ’para’ diyenler
ne kahve kalmýþ, ne de kýrk yýl hatýr
sanma ki cývýl cývýl öten kuþlarda sevinç var
bir kýrýntý ekmeði arar imdatlarýnda
sabahlara dek sokaklar aðlar sarhoþ çýðlýklarýnda
gam sarmýþ gönülleri yalancý gülüþlerde
bir yudum sevgiye muhtaç bizim çocuklar
yaþamýn cenderesinde tükenmiþ soylu insanlar!..
Zafer Direniþ
...
26 Mart 2013 Salý 12.40 Lahey
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.