Benim Olabilseydin
Baþkasýna ait olduðunu söyleseydin keþke,
Baðlanmasaydým sana delice.
Tutmasaydým ellerini, dokunmasaydým tenine,
Kurmasaydým gerçek olsun diye uðraþtýðým hayallerimi.
Keþke görmeseydim seni o gün,
Düþmeseydim peþine koþarcasýna.
Saklama benden düþlerini, düþündüklerini,
Kaçýrma sebepsiz yere gözlerimden gözlerini.
Benim olabilseydin keþke,
Gece beraber uyuyup sabahýna kalkabilseydim seninle.
Saatler ne kadar çabuk geçiyor seninleyken,
Yel kovan akrebi bu kadar hýzlý kovalamýyordu eskiden.
Sensizken saate bile bakamýyorum, deðiþmiyor.
Akmýyor zaman, dönmüyor yel kovan,
Keþke benim olabilseydin aklýmda,
Yüreðim hala aþkýnýn sarhoþluðunda.
Mehmet KILINÇDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.