Bu gece yaðmurla yarýþtým durdum
Kendimi yerlerden yerlere vurdum
Bir hayýrsýz sevdim kendim kudurdum
Deðiþti sevdamýn dünü bu gece
Dilek aðacýda kurudu erken
Ha bu gün ha yarýn gelecek derken
Benden uzaklarda gönül eðlerken
Kim caydý verdiði sözden bu gece ?
Gönlümde eserken sevdanýn yeli
Yapýþýp yakama dediler deli
O yâr buralardan gitti gideli
Hüzünler bendimi yýktý bu gece
Ömrüm feda ettim sevda çölünde
Gidip açtý yaban elin gülünde
Boðulup durdum ben aþkýn gölünde
Dipsiz ummanlara daldým bu gece
Deðiþti düþlerim tabir edemem
Gözyaþlarýma da yeter dur demem
Dalmýþým deryaya geri dönemem
Limanlarý yaktým durdum bu gece.
Ben garibi taþa sen çalmadýn mý ?
Aklýmý baþýmdan sen almadýn/mý ?
Har’ýmdan ummana sen salmadýn/mý ?
Gayri gelmez oldun düþe bu gece
DURAK’ým der dertli çalar hep sazým
Kesildi çýkmýyor sesim avazým
Kaderim böylemiþ bu alýn yazým
Felek/le cenk edip durdum bu gece
Durak YÝÐÝT ((BATU_41))
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.