İçince zemzem suyudur, öyle bir pınarki!...

Cilt ile ruh arasýnda bir yol vardýr,
Bütün ihtiyaçlar oradan karþýlanýr,
Deðerse ten tene, þehveti coþturur,
Ciltte mutlu olur, ruhunda þahlanýr…


Sevene zincir vurulmaz, aþýk a duvar,
Çünkü sarsýntýlý duygularý var için de,
Zapt edemez ki, düþünülecek engeller,
Daðlarý bile deler aþýk, günün birinde...


Ýz býrakmayan hatýralar çabuk unutulur,
Sende bir etki býrakmamýþ belli bakýnca,
Ezilsin dersin aþýk yüreði, býrak kanasýn,
Oysa adam eden gönlünü, böyle yakýnca…


Buralar önceden hep hayattý, þimdi deðil,
Kalp is-duman, sanki Ýzmir’de sonbahar,
Oksijen kullanýyorum, sensizim nefes zor,
Her zamankinden yalnýz, olmaz ilk bahar…


Buðday baþaðý san ki, biri bin edenlerden,
Ekildi yerine, çoðalan-fýþkýran kaynak ki,
Aþkýndýr bu, haberin olmadý þimdiye kadar,
Ýçince zemzem suyudur, öyle bir pýnar ki…




Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.

01.02.2013


Sosyal Medyada Paylaşın: