SAF KALBİM

...SAF KALBÝM....


Her sabah uyandýðýmda seni görüyorum karþýmda
Ruhumda bir eziklik, kalbimde bir acý
’Yeter’ diyorum artýk’ yeter’
16 yýlým geçmiþ bu dünyada
Tam iki yýlý sana admýþým
Ama karþýlýðýnda hep kýrýcý sözler almýþým
Yýlmamýþ kalbim bekle demiþ birileri hep
Beklemiþ bu gönül umutsuzca
Sonu hep kýrýcý sözler olmuþ
Yapma demiþ söyleme
Anla beni...
Oda anlýyordu belki
Çünkü oda sevdi karþýlýksýz birilerini
Sordu bu gönül ’’Aþk Nedir?’’ herkese
Söyleyemedi kimse
Ama ben anladým ki aþk sensin
Kýrýcý olsada deðmez olsada aþk sensin...
Kalbimdeki acýyý,ruhumdaki ezikliði
Bitirmek istedim
Unutmak istdedim seni
Ama olmadý...
Nedeni aþk olsa gerek
Bende inanmýyorum kendime herkes gibi
Yalan diyorum o
Olamaz öyle birþey
Ama ruhuma karþý glmiyorum
Deniyorum ama olmuyor
Bende bittim artýk
Daha çocuk denecek yaþta tattým bu duygularý
Çoðu kimse inanmasada
Bu gülen yüzümün ardýnda aðlayan bir bebek saklý
Hala saf belki...
Bu aðlayan bebek
Senin o tatlý gülümsemeni bekledi aylarca
Olmayýncada sana kýzmadý
Kýzamadý...
Öfkesi yapmacýktý gülüþleri gibi
Birgün gerçekten güleceði günü bekledi
O günün hiç gelmeyeceðini bile bile
Ellerim tenine ne zaman deðerse
Ne zaman dudaklarým yanaklarýnla buluþursa
O zaman bilki
Ýçimdeki çocuk huzura kavuþur.


KÝTTY
TUÐBA ÖZCAN


Sosyal Medyada Paylaşın: