Yine Keşmekeş

Ah annecim
Zaman, mekan
Nedir onu da bilmiyorum

Tek bildiðim yalnýzlýk
Biliyor musun
Onu da hesabým sayýyorum

Ufukta hep hayalin
Derinlere dalýyorum
Hani derler ya
Caným anacým
Olsan da, bi anacým diye sarýlsam
Ellerinden öpsen
Sonra ölsem

Hiç dokunmaz biliyor musun.

Zaman tedavi derler hep
Sadece tuz basmak mýþ yaraya
Unutmak hep gözyaþý
Ama unutmak sadece ölümle beraber


Yine ocaðýn dibinde
Çayým elimde
Giden yolcularý izliyorum
Puslu penceremden

Bir yýlgýnlýk var üstümde
Bir karanlýk yürekle,
Hani gidenler varya
Meðer sonra deðerleniyor

Baðýrasým geliyor

Anne ölsem kendime faydam yok
Yaþasam hep zarar
Ýsyan deðildir, sadece kendime
Bir sýkasým gelir son nefesime

Ve yine yalnýzlýk her kelimede
Zaman ,

Ölenlerle ölünmüyor
Meðer biz önce ölmüþüz
Aðlayanýmýz da yok

Ve çölde bir kum tanesiyim,
Nerede eserse rüzgar,
Geçenin karanlýðýna doðru ilerlemekteyim

Baðýrýyorum

Anne , caným annem
Seni çok özledim
Benden baþka duyan yok

Yine karanlýk ufuk
Yine gece ,
Dostum olmuþ benim
Hep keþmekeþ ve hep hece

Sosyal Medyada Paylaşın: