Ölümün kýyýsýnda nöbet beklerken,
Acýlarla bitap düþmüþ bedenim.
Ýsyanlara karþý direnen vücudum,
Pes etmek için bahaneler arýyor.
Zamanýn rüzgârýna kapýlmýþ istekler,
Ahlaksýzlýðýn uçurumuna sürükler gibi azgýn.
Býrakýn beni vicdanýmla baþ baþa,
Yanlýþlarýmý söyleyecek kadar acýmasýz ve dürüsttür o.
Boþ bakýþlarla etrafý izliyorum,
Hangi limana demir atsam falezlerdeyim.
Kabuðuma çekilip cesaret hýrkasýný giymiþim,
Ben bende deðilim bensizlikte kaybolmuþum.
Hýz atýna binmiþ yalnýzlýða koþuyorum yorulmadan,
Huzurun gölgesin de mesaideyim.
Avuçlarýmýn içinde zaman tutamýyorum
Sevgilisine gider gibi seri, bir düþman gibi gaddar ve de bedbaht.
Dört duvar arasýnda benliðim esaret içinde,
Hazin duygularým var yerinden kýpýrdamayacak kadar yorgun.
SELÇUK SALMAN 22.00
10.01.2013 PAZAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.