UMUDUN TÜKENİŞİ
Hazan mevsiminde, dökülen yaprak
Gibiydim her dem ben, hüzünle dolan
Ücra bir köþede, verimsiz toprak
Misâli görüldüm, sessizce solan.
Bu dünyanýn kahrý, sanadýr dendi
Herkese mutluluk, banaysa acý
Kader böyle yazmýþ, dilenme dendi
Gönüldeki acý, oldu baþ tacý.
Mevlâm mý yazmamýþ, bende mi sorun?
Bir türlü düzene, girmedi gitti
Hepsinden geçtim de, kalpteki korun
Sönmesi elimden, gelmedi gitti.
Bize dinlettiler, her gün masalý
Anýlarda kaldý, gençlik günleri
Boþlukta dolaþtým, bir kuþ misali
Bulmak umuduyla, güzel günleri.
Anladým ki artýk, çekilmez oldu
Umutlar tükendi, hayaller söndü
Gönlüme hiç sevgi, ekilmez oldu
Þimdi yaþayamam, hevesim dündü...
24.03.2013 G.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.