Sen gidiyordun Ve ben çaresizce susuyordum Yanlýzlýðýmda bile konuþamýyordum Gözlerim doluyor, nefesim kesiliyordu adeta Sen gidiyordun Gözlerimi terkediyor Beni karanlýða hapsediyordun Sessizliðim olup savruluyordum etrafa Sen gidiyordun Ve ben hayata küsüyordum Kimseyi dinleyemiyor yolumu kaybediyordum Yaþama sevincini daðýtmýþ Umudunu yitirmiþ biri oluyor kimselere anlatamýyordum Kendi karanlýðýmda boðuluyor Ýçten içe yakýyordum kendimi Sessiz çýðlýklarým oluyor hayatýmý daðýtyordun Ben gözyaþlarýmý silmeden Sen gidiyordun Arkana bakmýyor bi hayat yýkýyor Hatýralarý yakýp gidiyordun Sen bilmiyordun ama bi can son buluyordu Bilmiyordun sözlerimde matemim saklýydý Sen bilmiyordun güneþin doðuþunda karanlýðým olduðunu Sen gidiyordun Ve bi yaþamý söndürüyordun Ama bunlarý bilmiyordun Çünkü SEN GÝDÝYORDUN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Pelin Çakmak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.