Ne zaman aklýma düþsen, O son bakýþýn biçiyor gözlerimden Þimdi boþ duraklara yaslanýyorum Sokalar da kimsesiz yalnýz kalýyorum Artýk kendini yakan bir ateþim Bir tek sensizliðe üþüyorum…
Bu akþamda yokluðuna sürgünüm hala Bu þehir batýk bir gemi gözlerimde Ayrýlýðýn saati yarýný kaç geçiyor bilmiyorum!
Seni düþündükçe; Sensizliðe üþüyor içimdeki daðlar! Çýldýrýþa vardý gözlerimdeki hüzünler Sen yoksun bu kentte Gayrý her yaðmur kendine aðlar…
Dað gibi bir ihanetin orta yerine düþtüm Ölümsüz öpüþler kutsuyorum düþlerimde Kendimi suçüstü yakalýyorum! Bir kývýlcým oluyor duygular tende, Anlýyorum ki unuttuðum yalanmýþ Ben hala sürgün yaþýyorum sende…
Abdullah Oral
Sosyal Medyada Paylaşın:
vurguni ozan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.