Neler geldi þu garibin baþýna, Bakmadýlar durumuna, yaþýna, Göz diktiler kuru ekmek aþýna, Gün görmeden göçüp gitti dünyadan.
Suçu neydi yoksul doðmaktan baþka, Ne gülmeye vakti vardý ne aþka, Doðmasaydý, yaþamasaydý keþke, Gün görmeden göçüp gitti dünyadan.
O çalýþtý, tok olanlar yediler, "Yetmedi ki, daha yok mu?" dediler, Sanki ete üþüþmüþtü kediler, Gün görmeden göçüp gitti dünyadan.
El keyfinde, o her zaman iþinde, Eti, pastýrmayý görür düþünde, Alacaklý sýra olmuþ peþinde, Gün görmeden göçüp gitti dünyadan.
Gece gündüz demeksizin çalýþtý, Kesesi hiç yaz görmedi, hep kýþtý, Yok yoksul yaþama çoktan alýþtý, Gün görmeden göçüp gitti dünyadan.
Günün gününe ters, ayýn ayýna, Sýrtýný vermezsen olmaz dayýna, Bu pastadan ne düþer ki payýna, Gün görmeden göçüp gitti dünyadan.
Hiç durmadan yalan umut verdiler, Garibimi gerim gerim gerdiler, Her zamanki gibi yere serdiler, Gün görmeden göçüp gitti dünyadan.
Dað gibi engeller, gücün varsa aþ, Gençlik de kalmadý artýk, geçti yaþ, Film sona erdi, yenik bitti savaþ, Gün görmeden göçüp gitti dünyadan. Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin Köktürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.