El ele tutuþup konuþamadýk
Kaderi bahane eden utansýn
Oturup, biz bize danýþamadýk
Cefa, elem, buðuz, eden utansýn
Yurt tutalým diye, bünyeyi yorduk
Gurbette; sýlaya hayaller kurduk
Vuslat hülyasiyle inledik durduk
Kahredip, vatandan giden utansýn
Sen dikte açmasýn, o gonca güller
Açýnca, seherde öter bülbüller
Deðmesin gülüme zehirli eller
Nefret kibirini, güden utansýn
Hikmet aþký ile sýrrý aradým
Doðru diye eðrileri taradým
Hüzün deryasýnda hep adým adým
Kirlenen ayaklar sudan utansýn
Nuh der ki: hayatý imtihan bildik
Atamýz Âdem’den biz böyle gördük
Kader cilvesine aðladýk, güldük
Yetimin hakkýný yutan utansýn
Nuh Comba