Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilün
****************************
Açma bohçam, eskidim artýk nidem
Çýktý derdinden, iniltim neylesin
Cânaným küsgün, gönül çattýk nidem
Duymamýþsan dinle kýtmir söylesin
Önce kesretteydi kul baðnaz ile
Anka oldum yükselen feyyaz ile
Doðsa gün ufkumda; çok aðlardý tan
Sýr küpünden çýktý; ýtlak hür yemin
Saldý zýlgýt koptu feryâdým figân
Kaydý sandým Misk-i Anberden zemin
Batný arsýz doymak bilmez haz ile
Yardý göðsüm, aldý gönlüm naz ile
Simyasýndan topraðým insan olan
Aþka elver tuttuðun olsun senin
Havvanýnmýþ suç o vahdetten kalan
Ab’ý müthiþ kulpu kopmuþ kâsenin
Harda yandým piþmeden enkaz ile
Doldu þehvet hýnca hýnç ibraz ile
Ýþte dostum içtiðim mey baldýran
Bitti derdim tüm zamandan baldý an
Böyle aþ yok; yok ki ekmek daldýran
Tanrýnýn bir lütfu say ikbaldi an
Mecburumsun yoksulum ihraz ile
Kýn’ý kestim hançerim aymaz ile
********************************
Feyyaz :: 1. Bereket ve bolluk veren. 2. Allah.
Itlak :: 1. Salýverme, koyuverme. 2. Genelleme.
Batýn :: Karýn, mide
Ýhraz :: Kazanma, elde etme, eriþme.
Aymaz :: Edepsiz, utanmaz.
Ýkbal :: Baht açýklýðý veya yüksek bir makama, duruma eriþmiþ olma durumu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.