SAÇLARIMA KINA YAK ANNE
Saçlarýma kýna yak anne,
Yak da gönder beni
O kutlu cepheye.
Kurban olayým ben Ýsmail’ce,
Namahrem deðmesin yeter ki
O sevgili beldeye.
Saçlarýma kýna yak anne
Gönder beni Çanakkale’ye…
Hani derdin ya bana
“Oðlum, hayat vatanla hayattýr
Vatansýz hayat memattýr.”
Ýþte anne,
Vatanýmýn üstünde kara bulutlar
Býrak rüzgâr olayým kendimce,
Fýrsat bu fýrsattýr…
Saçlarýma kýna yak anne
Doðmadan güneþ bu haneye
Gönder beni Çanakkale’ye…
Bak anne,
Her þey suskun, her þey sessiz
Hazan vurmuþ dört mevsime
Dallar gülsüz, çiçeksiz
Kara gece söyledi anne
Semada matem varmýþ
Serada binlerce kefensiz…
Anne bak,
Gidiyor on beþlikler
Analara veda ede ede
Yürüyor kýnalý kuzular
Koþuyorlar þehadete…
Haydi, sal beni çareye
Merhem yap beni bu yareye
Saçlarýma kýna yak anne
Gönder beni Çanakkale’ye…
Dýþarýda yaðmur var anne
Her damlasýnda sanki bir þehit
Ýner bir meleðin kucaðýnda
Der bana: “durma, sen de git”
Saçlarýma kýna yak anne,
Vakti geldi artýk
Bedir kervanýna katýlmanýn
Çanakkale’ye kanat çýrpýp
Kutlu bir destan yazmanýn…
Anne, helal et hakkýný
Gözyaþlarýný sil
Oðlun bir kurbandýr artýk
Bunu öyle bil.
Saçlarýma kýna yak anne,
Bir tutam al, sakla
Benden sana kalsýn hatýra
Ben artýk aþk korundayým
Özlemin en sonundayým
Saçlarýma kýna yak anne
Sabaha, Çanakkale yolundayým…
BAY ELVEDA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.