göç mevsimi geldiðinde leylekler gibi gitmelisin, kanatlarýnda derin mavilikler aldýrma, pencerene serçelerin titreyiþini býraktýðýna bu þehre hiç bir vakit gülümseyerek güneþ doðmaz, üþürsün gözlerimde yaðmur taneleri ýslanýr ben buluta yaslanýrým, bulut bana yaslanýr
baharý iyi tut avuçlarýnla, düþmesin ellerim susmuþ benim sizin oralarda gökkuþaðý kaç renkten oluþur bilmem ama, bizim buralarda kar taneleri burnundan solur
kokusunu bütün adamlarýn bildiði saçlarýna üzgünüm, gitme kal diyemem zaten kimse aldýrmaz aðýz dolusu küfürlerime dudaðýndan dökülen ruj parçacýklarýný, farkýmda bile olmayan kaldýrýmlar ýskalamaz alýþamadým bu þehrin sokak lambalarýna ay ýþýðýnýn üstümü örttüðü günden beri, ihanetin kozmik odasýnda gözlerin uyuklar
o zaman susalým mý ? bilen bilir, leylekler sýcaðý sever, ama serçeler asla göç etmez
uytun ............
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.