-durduðum yer ölüme bir adým bir ölünün ardýndayým-
doludizgin sana gelirken tenim benimdi de caným senindi gökle yeri bir eden azgýn bir yaðmurda sel sele karýþýrken fýrtýna ve þimþeklerle þuursuz sana gelirken kayboldum ansýzýn adý saný belirsiz karanlýk bir gecede
ellerim çiçekken çelikti kömürbaharlarda ayaklarým salkým saçak blok beton kanýmdan karanfiller uzattým sana parçalanmýþ ak mermere dönüþtü sesimde en kurþuni ton þarkýlar kendileri mikrofon dudaklarým sýcacýk deðmek istedi sislerimde tunç dudaklar öpüþtü
en sevgili bakýþ soðumuþ ve metalik bakýr baykuþlar tünemiþ gözlerine
çaresizliði bardak bardak doldurup damarlarýma sana gelirken ýslak ne kelime sýrýlsýklamdým hýnçlý sarhoþkanlar dolaþtýrdý ayaklarýmý ne yaptýmsa sana ulaþamadým ellerimi baðlayanlar da onlardý
dizlerimde güç yoktu gözlerim kaymýþtý.. kançanaðýydý iliklerimde ayazý doluydu ýslaklýðýn donuk nakýþlý aðýtlarýyla uzak sýcaklýðýn homurtulu hýçkýrýklar düðümledi yaþama sevincimin köhneliðine adýný haykýrmak istedim de sesim yerinde yoktu düþduvarlarým üstüme yýkýldý cansýz içi boþaltýlmýþ beyindim yükü alýnmýþ yürektim
- ölü deðildim-
’aklýmý içendi aklýmdan geçen düþlerimde bilenen düþümü biçendi yüreðimi tüketendi yüreðimde ürettiðim çaresizliðimdi çare dediklerim en iyi bildiðim bilmediklerim unuttuðum ezberlediklerim’
durduðum yer ölüme bir adým
beni baþý boþ sürükleyen yel beni karanlýklara gömen el beni buraya getiren büyü hem en içli yerinde böler hem söyletir türküyü
demir adlar arasýnda kendi kendine uçan kopmuþ bir kanadým gidecek yolum yok her yaným gurbet kopmuþ bir kanat tahtsýz saltanat bir yere konamadým bir yýðýn etim.. güneþsiz bir gün bilsem çare olduðunu ölümün
durduðum yer ölüme bir adým
yaþama hülyasýnda..
MGA Sosyal Medyada Paylaşın:
sudengi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.