yaþarken gömdün beni, sensizlik mezarýna, ýþýklarým hep söndü, sonsuz karanlýklarda. n bir ses verdin, ne de ýlýk nefesin, gelmedi yýllar yýlý. gittigin o yerlerden, sen asýl dünyanda, ben yanarken, yaþadýn. gözlerim,kor haldeyken, baþka gözlere baktýn, yanarken alevlerde, bedenim,ruhum, sensiz, kahpe karanlýklarda, tenin kirlendi,bensiz. dagýlýrken bedende, etlerim bedenimde, toprak olan ellerde, çoktan yok oldu tenin. son defa bakarken ben, senin hain gözüne, dudaklarýn ihanet çizgisiyle kapandý. bedduam yokm sana, çok uzun olsun ömrün, bana yaþattýklarýn hep, yavaþ,yavaþ, burnundan, fitil,fitil dökülsün. ben,yaþarken bir öldüm, sen, her gün bin defa öl.
Sosyal Medyada Paylaşın:
atilla durukan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.