Yağmurlar Çağırıyorum Gözlerime

seni istediðim kadar çoðaltabiliyorum
yokluðunda
ki sen beni istemediðim kadar eksiltiyorsun
varlýðýmda
bir insanýn kendine yabancýlaþmasýný öðrendim
yaldýzý dökülmüþ tozlu aynalara bakmaya bakmaya
bir insanýn kendisini kandýrmasýný da öðrendim
gerçekleþmeyen düþleri inatla tekrarlaya tekrarlaya
o kadar çoðaltýyorum ki seni
hayatta bana yer kalmýyor
ve sen beni kendinden her eksilttiðinde
nefesim daralýyor


kuþlarý azarlýyor
güneþi kovuyorum
gökyüzünden
kara bulutlar üstümü saçlarýn gibi örtsün diye
yaðmurlar çaðýrýyorum gözlerime
içimde solan çehreni sulasýn diye
seni hüznüm kadar çoðaltabiliyorum
ki sen benim yeþermeyen sevincimi bile kurutuyorsun
bir insanýn kendi kalbini onarmasýný öðrendim
sana dair beklentilerimden vazgeçe vazgeçe
bir insanýn kendisini bulmasýný da öðrendim
umutsuz karanlýklarda yarýnlara tutuna tutuna
o kadar çoðaltýyorum ki seni
hayatta bana yer kalmýyor
ve sen beni kendinden her eksilttiðinde
nefesim daralýyor

yaðmurlar çaðýrýyorum gözlerime
kalbim kurumasýn diye kendi ellerimde















Sosyal Medyada Paylaşın: