Yýllar önce bugün; Kuþlarýn birbirine aþk þarkýlarý söylediði Sýcak bir mart günü.. Sözleþtiðimiz kafede Cam kenarý bir masa Önümde kahvem Radyoda o þarký ’senin o gözlerin varya her þeyi bitirdi’ Evet bitmiþti,tam da o gün Gelmeyeceðini haber vermeye gerek bile duymadan Bitirmiþtin beni Bense terk edilmenin verdiði o berbat duyguyla Yoldan geçen çiftlere bakýyor Her geleni sen zannediyordum Ýlk defa gelmemiþtin Hem de söz verdiðin halde Nerden bilecektim ki Doðduðum gün aþkýmýn öleceðini Gittin ve bir aþký gömdün ellerinle Eðer yýllar sonra bugün Karanlýk bir gecede Issýz bir caddede Yürürken bulursan kendini Gözünde yaþlar Ellerinde kýrmýzý güller Mezarýmýn yolunu tutarsan eðer Bil ki o gün mutluyum ben
(Ve ben de bileceðim ki ben ölsem de aþkým doðmuþ olacak yaralý yüreðinde...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
buğlem54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.