Hiç kara düþler görmedim ben Ve hiç yas tutmadým gidenlerin ardýndan
Etrafýma kocaman bir koza ördüm içine hayata dair ne varsa hapsettim bir köþesinde sen, diðerinde yokluðun
Gönüller bazen bürünse de acýya ve kadere, bir öksüz haykýrýr gibi çaðlasa deniz ardýmdan Öfkesi kayalarý parçalasa da giden gitmiþtir ... kalanlarsa hikaye..
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeynep köken Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.