ölüm yataðýnda can veriyorum caddeler boylanýrken sevmeli demiþtin hatýrlýyor musun ? kavaklar uzarken mevsimlerden habersiz
kan kokusu sinmiþ yastýðýma þimdi verem sinmiþ de derdi bulunmaz uyku tutmaz ben bir aciz sancýdayým hercai güçlü durmaktan yýkýlmýþ.../
kýrdým zaman ile boðuþurken gençliðimi içim ziyan yanýyor içim geceler için gündüzler kararmýþ kararsýzlýðýmda gözümü deþiyorum eþiklerden bakarak sen ve sana benzer bir hayal durur kapýmda belki nefeste sen her seste sen belki ben beklerim sen gel yeter ki.../
keþ yataðýnda sen diyorum patlar yüreðimdeki aðýr tahribin vurulur sevdanýn eþi yolum yakýndýr son cýgaramý sararken gözüm eþikte zor olur belki o yarin geliþi ben ölüyorum ama unutma sen yine de gel yeter ki.../
Ý.Y.L.Ç.N
Sosyal Medyada Paylaşın:
YALÇINİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.