DÜŞMAN BAŞINA

Bir dostum var benim düþman baþýna,
Gül atýp kafamý yarmayý sever.
Yalvarýp yakarmam gider hoþuna,
Kalbimi sitemle kýrmayý sever.

Ciðer pâre pâre ateþe atar.
Sinem yâre yâre keyfine bakar.
Hayrýný þerrini göðsüme takar,
Ýyiden kötüden sormayý sever.

Ummadýk zamanda ummadýk yerde,
Ansýzýn uðratýr bin türlü derde.
Gözlerime baðlar bir kara perde,
Yokuþtan yokuþa yormayý sever.

Ýçime zerrece bir huzur girse.
Yüzümde hafifçe tebessüm görse.
Ne zaman ufacýk bir umut verse,
Önüme tuzaklar kurmayý sever.

Âh þu gönlüm gönlüm,bir derin kuyu.
Kýzýl kor içinde azaptýr suyu.
Beni aðlatýrken bir ömür boyu,
Karþýmda gülerek durmayý sever.

Adýmý düþürür dillerden dile.
Oyalayýp durur haþr’ü neþr ile.
Biraz neþe sevinç,biraz da çile,
Beni çamur gibi karmayý sever.

Tâki her varýný benden çekince.
Âkibet tâkatým,gücüm bitince.
Kendi gül dalýnda kendi ötünce,
O zaman yaramý sarmayý sever.

28.04.2000 MUSTAFA YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın: