hiç aklından geçmiyor değil mi? aklımın ucu bucağı olduğun...!!!
ne ben seni unutmanýn bir yolunu bulurum, ne de sen beni hatýrlayacak bir patikada yürürsün.
ne ben seni sevmemeyi becerebilirim, ne de sen bunu bilebilirsin.
seni unuttuðumu ’farz’ ediyorsan, kafirsin!
bil ki; kabe’dekinden sonra, kalptekine aðlar insan birine cennetine alsýn diye, diðerine cehenneminden alsýn diye.
birine "din" dersin, diðerine "dön"...
dön!
...
biliyorum, ne yapsam yaranamam ben sana -bu saatten sonra- ne yapmasam da yaralar beni, bir iliþki istemiþtim senden, þimdi aramýzdaki her þey, birer çeliþki.
...
bitti çalan bizli þarký, daðýldý bütün orkestra ve parçalandý enstruman, kýrýldý mutluluk. susturuldu, susuldu, suskun bütün duygular...
ne kaldý geriye? koca bir yalan, bir çekip giden ve bir de kalan.
sardý dört bir yaný yokluðun...
sahi hiç aklýndan geçmiyor deðil mi? aklýmýn ucu bucaðý olduðun...!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer akman akbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.