Çanakkale

Ey sevgili Vataným, Ey þanlý Çanakkale !
Þükür, geldik bu güne, Mehmetçikle el ele.
Bindokuzyüzonbeþin ondokuz þubatýnda,
Ýstanbul’a ulaþmak emeliyle tutuþan
Gözü dönmüþ iki ezeli düþman
Onaltý gemi ile boðaz‘a dayandýlar,
Ýsmine aldanarak! kolay lokma sandýlar.
Gemiler dev toplarla döverken siperleri,
Karþýlýklý salvolar inletti göðü, yeri.
Hem deniz, hem karadan vatanýmý sardýlar,
Müsait kýyýlara Anzak’ý çýkardýlar.
Süngü takan Mehmetçik rüzgârla yarýþýyor,
Allah Allah! sesine, Mon Dieu! ve my God’lar karýþýyor.
Sözcükler anlatamaz, asla bu herc-ü merci,
Mümkün mü kýyametin sahifelere derci?
Tefrik etmek imkânsýz, karýþmýþ dostla düþman,
Ýtilaf’ýn paralý askerleri periþan.
O güne dek hiç yenilgi almamýþ, armada bile piþman.
Susmuþ Hamidiye ve Rumeli Mecidiye tabyasý,
Þehit düþmüþ yatýyor, oðlu ile babasý.
Ocean ateþ kusup yaklaþmýþ tabyalara,
Dövüyor siperleri bomboþ kalana kadar,
Sadece Mecidiyede sað kalan iki er var.
Biri Havranlý Koca Seyit, öteki Niðdeli Ali.
Zayiatýmýz fazla, yardýma gelse de, binlerce velî.
Bir tek saðlam top kalmýþ,
Onun da vinci bozuk, çünki isabet almýþ .
Elde kalan dört mermi, her biri ikiyüzonbeþ okka,
Ölüm kalým savaþý, çok önemli her dakka.
Seyit, aðýr mermiyi sýrtlar, deyip Bismillah
Ýmanlý kiþilerin yardýmcýsýdýr Allah.
Namluyu ayarlayýp ateþler ateþlemez Ocean yatar yana,
Vatan savunmasýnda, Allah’da bizden yana.
Attýðý üç mermi de ayný gemiyi vurur,
Mürettebat kendini mavi sularda bulur.
Savaþýn kaderinde iki büyük olay var,
Nusret’le onbeþlik civanlarýn oynadýðý rol kadar.
Birisi, bu isabetli atýþ,
Diðeri, Mustafa Kemalin emriyle, süngü takýþ.
-Size taarruz deðil, ölmeyi emrediyorum!
Deyince Ulu Önder, þu büyük iþe bakýn,
Küçük bir birlik ile, durdu hayasýz akýn.
Alýnlardan sýzan ter midir, yoksa kan mý ?
Patlayan top mermisi mi, yoksa bu bir havan mý ?
Melekler bile þaþkýn, eðilmiþ bakýþýyor,
O kadar yoðunlar ki mermiler çakýþýyor.
Bir avuç topraða bulaþmýþ dört çeþit kan,
Savaþ alaný deðil sanki kudurmuþ volkan.
Yemyeþil yaprakta kan,
Deniz kan, topraklar kan, akan dereler de kan.
Her gülle bir siperden alýyor birkaç þehit,
Türk’ün iman gücüne düþmanlar bile þahit.
Aç, bi’ilaç direnirken siperde.
Kopan kol, beden, kafa ,
Hepsi ayrý yerlerde.
Patlayan þarapnelle kopsa da kol ve bacak,
Unutma hain düþman !
Türk’ündür Çanakkale, ebedi Türk kalacak!
Destursuz geldiðin bu mukaddes topraklar,
Sana mezar olacak, sana mezar olacak…
Türkleri bilmiyorsan, bu sence büyük kayýp,
Anlatmamýþsa eðer , ecdadýn için ayýp.
Canýnla ödeyerek bedeli , iyi taný!
Bir tek Türk sað kalýrsa
Teslim etmez vataný.


Sosyal Medyada Paylaşın: