Sadece günü yaþar; düþünmez, ilgilenmez, Hiç içaçýcý deðil... Adam sen de ci resim. Algýlarý kapalý; öðrenmez, bilgilenmez, Hiç içaçýcý deðil... Adam sen de ci resim.
Ölümümüze ferman uzaklarda yazýlýr, Dost bildiklerimizce mezarýmýz kazýlýr, Yarasa kulak duymaz, kartal gözler bozulur, Hiç içaçýcý deðil... Adam sen de ci resim.
Zihni çabalarýný minumuma indirmiþ, Fikir sahibi deðil duyduðunu sindirmiþ, Geçmiþi, geleceði bir trene bindirmiþ, Hiç içaçýcý deðil... Adam sen de ci resim.
Kara bulutlar çökmüþ ülkemizin üstüne, Garip bir hava çökmüþ ülkümüzün üstüne, Haramzadeler çökmüþ mülkümüzün üstüne, Hiç içaçýcý deðil... Adam sen de ci resim.
Boþvermiþlik duygusu, yerleþik bir hâl aldý, Önemsenen tek deðer sadece madde kaldý, Milli sevdalar bitti, dost düþman þaþakaldý, Hiç içaçýcý deðil... Adam sen de ci resim.
Ümitsizlik hayatýn kenarýna ittikçe, Zorbalar bey oluyor halka zulüm ettikçe, Paranýn baronlarý þýmarýyor gittikçe, Hiç içaçýcý deðil... Adam sen de ci resim.
Mantýðým ’kulak verme vicdanýna’ der durur, Ýçimde bir yer var ki hýrsýndan, sýzlar vurur, Gönlüm hiç rahat deðil, ümit pýnarým kurur, Hiç içaçýcý deðil... Adam sen de ci resim...
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özcan İşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.