Gönül kuþu yüksek yüksek uçarken,
Bir dala kondu ki, dal onun deðil.
Bir yol bulmuþ, tutmuþ yolu gidiyor,
Biliyor gittiði bu yol, yol deðil...
Gönül kuþu kanat açýp uçmadan,
Kalbindeki kervan konup göçmeden,
Yanýyordu baðrý bir tas içmeden,
Ýsteði bir damla suydu, sel deðil...
Esiyor baþýnda çýlgýn fýrtýna,
Dünyanýn derdini vurmuþ sýrtýna,
Küsmüþ de aðlýyor kara bahtýna,
Bir mecnuna dönmüþ, hâli hal deðil...
Dili bülbül olmuþ, çiler de çiler,
O mahzun bakýþla bilmem ne diler?
Kýrýk kanadýyla gözlerin siler,
Dünyasý kapkara, pembe, al deðil...
Kalbinde biri var, düþmez dilinden,
Çaresiz, hiç bir þey gelmez elinden,
Kimseler anlamaz onun halinden,
Rüyasý yâridir; para, mal deðil…
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.