Araf sonsuzluðuna býrakýrken kendimi, Çýrýlçýplak yüreðim salýnýp durmaktadýr. Gözyaþlarý yýkýyor yine gurur bendimi, Her þeyi özetleyen bir nabýz vurmaktadýr.
Ayrýlýðýn hüzünlü enkazlarý yakarken, Gasp edilmiþ bir hayat mirasýma bakarken, Sözcükler, bu aðzýmdan kusar gibi çýkarken, Gönlüm aklýma inat bir seni sormaktadýr.
Küçücük dünyalarýn özsuyunu saðlayan, Masum sevgi baþýný öne eðmiþ aðlayan, Her sýrrý ifþa olan; suyla, ateþ daðlayan, Yaþayanla öleni bir hayal kurmaktadýr.
Ýç âlemimde hâlâ hep þimþekler çakmakta, Geçmiþimle barýþtým havalar kararmakta, Bedenime, ruhuma bir yalnýzlýk akmakta, Sensizliðin çýðlýðý ruhumu yormaktadýr.
Yaþarken öldürülen tüm anlarý dondursam: Yanaðýna yumuþak bir öpücük kondursam, Eskimiþ zamanlarý yeni güne döndürsem, Kaç vakittir düþlerim en baþa sarmaktadýr.
Özcan Ýþler Sosyal Medyada Paylaşın:
Özcan İşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.