Sen ve ben
Sen ki sendeki sen, Kâinatýn zübdesi,
Sen seni aramadan, seni sen tanýyorsun!
Ben ki bendeki ben, belki kulluk rütbesi,
Ben bana varamadan, beni ben sanýyorsun.
Ebedi bir devletin, muktedir iktidarý,
Yed-i kudretindedir, faillik inhisarý,
Ne yana dönüp baksan onun vasfý didarý,
Mevcuda inanmayýp, mevhuma kanýyorsun.
Tarif ettiði adres, bize doðu-batýyken,
Þahdamarýndan yakýn, beden ona çatýyken,
Görünen sýfatlarý, gören kendi zatýyken,
Müsemmayý bilmeden, ismiyle anýyorsun.
Toprakta birleþirler, ayrý olsa da beden,
Canlar zaten bir candýr, bunca kavgalar neden
Senlik benlik deðil mi, bu dünyayý dar eden,
Kaldýr mezardan ölü, þöhreti-þaný yorsun.
Bütün varlýk onundur, kim var olur varýyla?
Âþýk aslýný bilip, hoþ olmalý yarýyla,
Yaralý, gafletinden, senlik benlik narýyla,
Cehenneme gitmeden, burada yanýyorsun.
16.03.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.