Biz küçükken çok zengindik. Küçücük bir evimiz vardý ve bir sürü gereksiz odasý yoktu. Bir sürü olmayan o odalarda anýlarýmýz güzel ve çoktu. Yer sofrasýnda ayný tabaktan paylaþýrdýk ve karnýmýz hep toktu. Biz küçükken çok zengindik. Þarkýlar söylerdik kovaya düþen damlalar ile yaðmur yaðýnca. Delik tavandan ýþýk süzülürdü güneþ az gökyüzüne aðýnca. Süte ekmek katýp, katýk diye yerdik annem sarý kýzý saðýnca. Biz küçükken çok zengindik. Kendimiz yetiþtirirdik birçok þeyi, tadýndan da ye ye bitmezdi. Ürettiðimiz kadar tüketirdik, paramýz hiç yabana gitmezdi. Öðretmenler Atatürk bakýþlýydý, bizi sarýklýlar eðitmezdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
marmarisli48 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.