Onunda babası vardı
Onunda babasý vardý
Yiðit mi yiðit,
Delikanlý mý delikanlý,
Dað gibi yürekli,sevgi kadar temiz
Sevdalar gibi zarif
Ve denizler kadar þefkatliydi
Saçlarýný hep babasýna taratýrdý
Umutlar tenhasýnda umudu hep babasýydý
Unutsa,unutulmuþluðun hüznünü taþýrdý kalbi
Gözlerinin mavi derinliðinde bir damla yaþ kalsa
Uzanýrdý ellerine elleri
Bulut gibi bembeyaz elleri vardý
Belki de bunun için gül renkli yüzüne hayran kalýrdý,
Onunda babasý vardý.
Sýmsýcak umutlarý vardý.
Þimdi hayalleri yaralý
Bir kanlý pusuda
Þehit düþtü babasý
Ona þimdi þehit kýzý diyorlar
Unutmayacaðýz dedikçe
Biliyorum unutacaklar
Geleceðe dair umutlarýný
Yeþermeden dalýnda solduracaklar.
Yetim ne demek þimdi daha iyi anlýyordu.
Soðuk kýþ gecelerinde kuþlar nasýl titrer
Yüreði üþüyünce anlýyordu
Annesini bekleyen yavru kuþlarýn çýðlýklarýný
Þimdi derinden hissediyordu
O çocuk kalbinde
Karanlýðý delen kurþun oysa
Mehmedimin þakaðýna ölüm boþaltýrken
Þehit tabutuna þimdiden kazýlýdýr ismi
Kim demiþ þehitler yýkanmaz diye ?
Ya bu yaðan yaðmur nedendir,
Rabbimin lütfu deðil midir!
Umuda haykýrýþýn yokluðuna sitemdir
Bir þehidin gözyaþlarý,
Yüreðine saplanan hançerdir.
Öyle bir aðlýyordu ki içinde,
Kumrularýn çýðlýðýný bastýrýyordu.
Sahipsiz bir yetim hüznüyle hýçkýrýyordu güller
Mirasý onur ve silahtý babasýndan kalan
Hainleri öldürürken kan lekesi kalmýþtý üzerinde
Vatan çiçeði kolay yeþermez
Ancak þehit kanýyla büyür,
Ki yurdum Mahþere kadar Türkün kalsýn
Ne yiðitler düþmüþtü topraða
Bu ay-yýldýzlý bayrak için
Yeter ki Bayraðým kahpelerin ayaklarý altýnda çiðnenmesin
O da bu duygularla selamlýyordu
Babasýný, askerlerin omuzlarýnda taþýnýrken
Çaktý selamýný kanlý gözyaþlarýna bakmadan
Belki yaþý küçüktü
Ama yüreði dünyalar kadar büyüktü
Sen gülümseye devam et, eþkýyanýn baþý
Ölümün çok yakýndýr,
Bizler ölümü öldürmüþ bir milletin çocuklarýyýz
Kutsal þerefimiz vatan için,bayrak için
Dünyayý yakýp yýkan Cengizlerin,Yavuzlarýn soyundanýz
Sen bilemezsin bu duyguyu
Þahsiyetsiz bir milletin evladýsýn
Yaktýðýn evlere benzemez Türkün yüreði
Ýhanetleri söndürür isterse içindeki cevher
Vatan sað olsun diyen þehit analarýnýn
Çýðlýðý volkanlarý harekete geçirir
Ýntikam çýðlýðý kopar
Zulmün doruðundan
Korkunun ecele faydasý yok derler
Öyledir, Türkün tarihi
Kendisini arkasýndan vuran milletlerin
Yeryüzünden kazýnmasýyla doludur
Sýra sana da gelecek ,sabret!
Þehitlerin ahlarý bile seni topraða gömmeye yeter
Ürettiðin mikroplar tez elden geberir elbet.
Yüreðinin en güzel yerinde kin gizliydi artýk
Ele vermeden kanla beslenen güller yetiþir gülgun kalbinde
Sevgileri yaralanmýþ umutlarý solmuþ
Bir yürekten ne beklenir ki daha fazla
Lazým olmuþsa aðlamak
Sen yinede aðlama küçük kýz
Yokluðun hüznü babanýn varlýðýna hasretini perçinlese de
Dokunaklý mýsralar seni üzmesin
Atalarýna,þehit babana layýk biri olman
Babaný mutlu etmeye yetecektir.
Sakýn ola sevindirme hainleri
Yazýk etme geleceðine
Kuran sesini ,bir Fatiha’yý esirgeme
Mezarýna gidersen babanýn
Ne kadar unutsa da yine yaþýyordu
Belleðinde ayrýlýðýn kabusu
Türkülere veriyordu kendisini
Dudaklarýnýn hiç unutmadýðý bir türkü vardý
Uzun seneler geçse de hiç unutmuyordu
Hep o türküyü söylüyordu ta yüreðinden:
‘’Alýþtým hasretine
Alýþtým gök gürültüsüne
Bir tek senin yokluðuna
Alýþamadým babacýðým
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.