içimin bütün renkleri solsun bir nergisin boyun büküþünde susarken sen istersen bu son olsun parmaklarýmýn ucundan zaman gibi kayarken
bu evi naftalinli bir yalnýzlýk kokusu sarmýþ yani yokluðunun yoku bulaþmýþ gözlerime bak bir defa, yüzümde hasretin sararmýþ yalnýzlýða itinayla sensizliði koyarken
özlem kuþlarý gökyüzümde uçuyor sensizlikte içimde siyah bir gül açýyor o nurdan gülüþün hep benden kaçýyor akþam günü penceremde soyarken