Serçeler Gökkuşağına Patlatırken Gözbebeklerini

Doðum sancýsý dudak titremelerinde
Ana ben öldüm
Hayata kesilirken göbek baðým kefenlenip sandukaya kondum
Çýðlýk sarmaladý her yanýmý
Toz zerreleri serilirken döþeðime kumla belendim

Kar yýkadý kirlerimi
Ana ben öldüm göðsünden süt saðýlýrken genzime
Çýplak ayaklarým basarken yeryüzüne sema ya nasýl sýrt döndüm

Topraða baþ koymuþ çiçekler ayaklarýmýn altýnda ezildi
Ahý yüklendi yaþamýn omuzlarýma
Nefes aldýðým her an vakte soluksuz ezildim
Ana ben öldüm
Döþümde sol yaným acýrken
Matemini yüklendim sessiz gecelerin
Nehirler yýldýzlarýn koynunda ters akarken

Sustu rüzgârlar gözyaþýma
Aðaçlarýn dallarýnda donakaldý yapraklar
Günahlarýmý sorgulayamadým kýzýl akþamlarda

Ana ben öldüm
Serçeler gökkuþaðýna patlatýrken gözbebeklerini
Ebabil dudaklarým yarýldý
Ulaþamadýðým mahur kervan kalkarken çölün vahasýna
Dilenci oldum serap oldum adým attýðým her ana


Yitirmiþ yüreðim feryadýný
Yer gök sineme dokurken o kýzýl rengini
Þimdi
Ölü dalgalar çalkalanýyor öksüz gemi yaklaþýrken limana
Ana ben zamansýz öldüm
Dimaðýmýn manzumesi yazýlýr belki yükünü boþaltýrken zamana

Sosyal Medyada Paylaşın: