Mazgallarýn yanýnda
küçük bir çukurdu suyun boðulduðu yer
plastik çiçekli saksýlara
renksiz bir rüzgârýn tohumlarý serpildi
durgundu, bulanýktý yol
sonsuz bir yaðmur çýkartmasýyla kuþatýlmýþ
içi buruk çamurlarla kývrýmlanan
bir yoldu yolculuðun güzergâhýnda
Ýnce dallarda açýp mevsimsizleþen
çok baþlý bir orman yalnýzlýðýydý aþk
kendini hunharca budayan
güneþi limon gibi dilimleyip
topraða sýzdýran
telâþlý bir bulut sürüsüydü hüzün
saçlarý uzun ve örgülü
bir þeyler fýsýldýyor
bir þeyler susuyordu
ama hep incelerek çoðalýyordu, gördüm
Perdesi suratýna çivilenen pencere
güpe gündüz geceleri doðurdu
dizlerini karnýna çekip
içime oturdu yalnýzlýk denen þey
hiç kelimesi olmayan bir dille
ne de çok konuþtu
Ateþle þurup arasý baygýn bir tad, umut
damarlarda nabýz sesi yankýlanýyor
yaþama sanatý ölümün fýrçasýyla yüceyken
bir yük, bir boþluk aðýrlýðý falan diyorum bu
yürüyüþlerin çok düþünen o beyaz saçlarý
düðümlüyor morarmýþ dizlerin yorgunluðunu
ve girintileri bitmiyor kýyýya vuran dalgalarýn
-onlar ki-
Gölgelerini diplerinde emziren
duvar manzaralý insanlardý
uçurtmalarý tavan altýnda gezinen
bir çadýrdý naylondan
gök dedikleri.
7marthezeyanlarý2013