Yüzümsüzlük Yüzümle Geldim

Ýçim hala soðuk kýþ ayazýnda
Sekiz asýr geçti bu sevdanýn üstünden
sinem alev, alev yanýyor hala...

Ne çok þey öðreniyormuþ insan zamanla
hayatýn bodrum katýnda yaþamayý, mesela
üst katýnda gençliðim, bir üstünde çocukluðum gülümserken
sevdamýn aðýrlýðýnda ezildim...

Umutlarýmda büyüttüm sevgiyi yaþayamadým
sorular sordum kendime cevaplayamadým
içimi dýþladým sonra
kalabalýk yüreðinde yer bulamadým
acýdým acýlandým
senli aþk yamadým acýyan yerlerime
hayýr, nur inmedi yüzüme, yüzüm nura indi...

-Hani soruyorsun ya bana zümrüt gözlüm
ne istiyorsun benden
ben istemenin hayýrlýsýný bilirim.

Seni bana göndersin diye dualar ettim yüce Rabbime
kim bilir belki senin de bilmediðin
tüm hayallerimi sana baðladým
biirlikte yaþayacaðým bir seni sandým
atalarýmýn sözlerinde tutunabileceðim akýl aradým!

Bilirmisin sevmeyen yürekte tutunmanýn zorluðunu
yüzümsüzlük yüzmle çiðnettim gururumu.

Sende sevseydin eðer
nur topu gibi mutluluðumuz olurdu
büyütürdük sevgi þefkatle, umman olurdu...

Hafize Hanaylý.


Sosyal Medyada Paylaşın: