ZULÜM Kaðýtlar hükümlü, kalemler tutsak; yazamýyor. Dirlik bozuk, haller periþan; zalime dur olmuyor. Biçare Yakarýþlar, Gazap sarmýþ dört bir yaný, Sabýr taþ kesilmiþ, Dualar zulmü bozamýyor. Feryatlarý duyan yok, sus olmuþ dünya, duymuyor, Kelimeler vurgun yemiþ, sükûnet her bir yaný. Konuþmak suç, susmak korkutuyor vicdanlarý, Bakýyor gözler, görmüyor; ten bedenden korkuyor. Ruhlar satýlmýþçasýna, hissedilen þeytanýn kollarý, Melekler terk etmiþ, Azrail kesmiþ tüm yollarý. Utanç ve onur dargýn birbirine yüzlerine bakmýyor, Yollar týkanmýþ, sevdalarýn bittiði, okyanuslarýn çekildiði Hükümsüz bir beden kalmýþ, yüreklerin söküldüðü… Esrarlý gözler, sönük ve fersiz ; Anlam kalmamýþ, ölüleri bile kefensiz. Maðrur ile maðdurun son karþýlaþmasý bu Bütün alevlerin, ýþýklarýn söndürüldüðü Sýfatlar belli belirsiz gölgeler hakim, zalimin kazandýðý Zulmün galibiyetinin bilmem kaçýncýsý? Ufuklar dar, çocuklar doðmamýþ; Ana karnýnda bir ses Uykularý böler, Allah’a yakarýþýn can havli sancýsý. Yok duyan, daralmýþ kainat, görmüyor sýrlar alemi Bitkin, yorulmuþ, sessiz sedasýz kalmamýþ nefes Zalâm-ý Zulm her bir yan, seyrediyor karanlýðýn efendisi Tarumar haysiyetler ayaklar altýnda periþan Demir parmaklýklar dört bir yan, Konuþsan zulüm, sussan daha beter : yoksun sen Unutmak belki de bu olmalý, insana yakýþmayan Utanmak neyine, sustukça sen bir yaþamayan. Denizler hüzünlü çöl, kýtalar deniz gibi göz yaþý Bir tek sen bihaber senden, utançlarýnla yaþayan sen! Dil kurþun yürekte, dost düþman olmuþ ezel derdinde Ar-namus hepten kalmamýþ, baþka ellerde Susmak çare sanma! Yarýn belki de sýra sende. Ali Bektaþ / 15.03.2013 / 13;17
Sosyal Medyada Paylaşın:
dr.alibektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.