Mevsim kýþ, ay ocak
Dayan dedi annesi Musallim ’e
Buz tutmuþtu elleri
Zemheriydi hava köy yolunda
Cýbýldak ayaklarý kýnalý...
Oturttu kucaðýna ovuþturdu kanayan topuklarýný
Dayan kýnalý kuzum dayan!
Devletti adý
Hastaydý evladý
Tahta çürüðü bir kýzak gördü oracýkta
Sardý hýrkasýna Musallim’i, oturttu kýzaða
Allah’a emanet koyuldu yola
Hayal etti Musallim’in beþiðini
Hayal etti bebeðini
Gözleri nemli, yüreði yanýk
Bir türkü tutturdu sonra, ninni tadýnda...
Esti...
Esesi geldi fýrtýnanýn
Göz gözü görmedi
Kar beyazý kan kýzýla boyadý
Kýzaðýn ipini tutan elleriyle
El yordamý, Musallim’i elledi
Alev alevdi her yeri
Islak göz pýnarlarý buz tuttu
Sonra eridi bir saðanakla...
Toz duman oluverdi her yer
Kara belendi kýzak, ipi koparak
Çekip aldý bebeðini, vurdu sýrtýna
Bir kurt sürüsü geçti yanlarýndan
Ellemediler bile onlarý
Sanki acýmýþ gibi
Yayýldý çarýklarý iyice
Kan koktu ayaklarý kar üstünde...
Can attý bir yudum güneþ diye
Dayan yavrum varacaðýz yeter ki bu kar eriye
Birden ýþýdý ortalýk,
Güneþ geldi tepeye
Kuruyan dudaklarýný kara boyadý
Sonra Musallim’in yüzünü ovmaya baþladý
Topuklarýný ovdu kar suyuyla
Kalmamýþtý o sýcaklýk
Birden gevþeyiverdi elleri
Korkuyla baktý bebeðine
Donuktu gözleri...
Aða geldi aklýna
Marabalýðýný, asker kocasýný hatýrladý
Gelinliðini,
Burçak tarlasýný düþündü
Gözleri kararmaya baþlarken
Feryat oldu inlemesi
Aldý sarstý,
Karlarda yuvarladý can havliyle kuzusunu
Çöküverdi yere
Allah diye ünledi...
Musallim’di adý
Ne ilçeye
Ne Hastaneye varamadý
Devletti adý, yavrusunun arkasýndan
O da dayanamadý...
Mehmet Fikret ÜNALAN